Δεν ξέρω γεωγραφικά
να ονοματίζω τα κομμάτια της γη.
Διαισθάνομαι όμως, πως σ' ένα από αυτά
το κορμί σου, είναι.
Κυκλάμενο, απλωμένο στο άγριο δάσος.
Ζωσμένο απ' τα πεινασμένα μάτια
των αρσενικών.Η όρασή τους
έχει σωθεί πριν προλάβει ν' αγγίξει
την ψυχή σου.
Τα δάκρυα μου λεπίδες ανοξείδωτες,
τον αέρα σπαθίζουν,
πυρακτωμένη η ανάσα μου
στεγνώνει τις θάλασσες
και η σκέψη μου λειβάδι χλοερό,
αγκαλιάζει την ψυχή σου.