Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

κυκλάμενο

Δεν ξέρω γεωγραφικά
να ονοματίζω τα κομμάτια της γη.
Διαισθάνομαι όμως, πως σ' ένα από αυτά
το κορμί σου, είναι.

Κυκλάμενο, απλωμένο στο άγριο δάσος.
Ζωσμένο απ' τα πεινασμένα μάτια
των αρσενικών.Η όρασή τους
έχει σωθεί πριν προλάβει ν' αγγίξει
την ψυχή σου.

Τα δάκρυα μου λεπίδες ανοξείδωτες,
τον αέρα σπαθίζουν,
πυρακτωμένη η ανάσα μου
στεγνώνει τις θάλασσες
και η σκέψη μου λειβάδι χλοερό,
αγκαλιάζει την ψυχή σου.

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

ΑΠΛΗΣΤΙΕΣ

Βογγά η κυοφορούσα θάλασσα
απ' τα χτυπήματα των αποβλήτων
Ανήμπορος σείομαι
απ' τις απληστίες των ανθρώπων
πικρόχολα να πυροβολούν
την άνοιξη.