Ποιητής με πέντε πεζογραφικά βιβλία και τρεις ποιητικές συλλογές στο ενεργητικό του που προσδοκεί να καταθέσει στην Τράπεζα της Αιωνιότας τις προσδοκίες, τις ελπίδες και τα όνειρα του ανθρώπου για μια καλύτερη ζωή.
Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012
Η ΟΥΣΙΑ
ΤΗΣ ΖΩΗΣ
0 τόπος, ηκαρδιά, το
αίμα, η δράση, ο έρωτας, ο διαλογισμός, η σοφία, ο πολιτισμός
ΓΙΟΡΤΗ Τα εκατό χρόνια του Κ-Κ-Ε και η Ηγησία. Ηγησία, ηγεσίες, Που ποτέ δεν έκαναν την αυτοκριτική τους. Άρης Βελουχιώτης, Πλουμπίδηης, ο άνθρωπος με το γαρίφαλο Νίκος Μπελογιάννης. Αίμα προδομένο, Αίμα Εμπορεύσιμο από τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του Σήμερα για πρώτη φορά αποκαλύπτω πως το απόσπασμα που είναι δημοσιευμένο στο βιβλίο μου Πουτάνα Κοινωνία είναι μέρος της αυτοβιογραφίας μου. Το αποφάσισα να το κάνω γνωστό με ένα και μόνο παράπονο και σαν κρατούμενος στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης , και στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, στη συνέχεια στο ΕΑΤ ΕΣΑ. Παράπονο γιατί μετά τις αποφυλακίσεις μου, δεν δέχτηκα αγκάλες του καλωσορίσματος μα από κανέναν, μα κανείς δεν ρώτησε για την υποδοχή που που μας έκαναν οι καινούργιοι οικοδεσπότες μας Το βράδυ 23 –Μαρτίου 1968 25 ημέρες ανακρινόμενος για τις ιδέες μου από την ασφάλεια Θεσσαλονίκης, 15 ημέρες στο στρατόπεδο Χαϊδάρι Ε Α Τ Ε Σ Α. Για την ιστορεί ρε γαμότο!!!! - Η καρδιά πολλαπλασιάζει τους χτύπους της. Αυτός με σπρώχνει. Ανοίγει τη πόρτα. Μια γροθιά κάτω από το πηγούνι μου. Το αίμα απλώνεται στο δάπεδο. Εγώ όρθιος στο τραπέζι και γύρω-γύρω κάτι μαντραχαλάδες ίσα το ταβάνι. Δεκατέσσερα μάτια όλα καρφωμένα πάνω μου. Μια κόλλα άγραφη ξάπλα στο τραπέζι. - Πάρε και γράφε! Πρέπει να 'ναι αυτός που μου 'δωσε τη γροθιά. - Γράφε, με ποιους συνδέεσαι! Ποιοι σε έδωσαν τις προκηρύξεις; πού βρίσκεται ο παράνομος κομμουνιστικός μηχανισμός; Τα μάτια του στραμμένα προς τους μαντραχαλάδες: Λοιπόν, αυτός είναι καλό παιδί. Ξέρω το γαμπρό του. Δικός μας είναι. Ε εξαιρετικώς άνθρωπος. Οικογενειάρχης. Άλλο απ' τη δουλειά του δε θέλει να ξέρει τίποτα...
· Έλα, μην τον παρακαλάτε τον άνθρωπο. Μπορεί να θέλει να κάνει το σκληρό καρύδι! Το απαίσιο Τσουκ-μποξ στη διαπασών... · Ωχ! Το χέρι μου! ωχ! μου το 'σπασες!... · Πως λέγεσαι; · Ειρηνιστής Γεώργιος. · Ωχ! Ωχ! Τα πόδια μου, μη μου τα πατάς!... · Που μένεις; · Στη Λεωφόρο Λαμπράκη 114... · Ωχ! Ωχ! Τα πόδια μου! Ωχ! Μάνα μου!... Το μακρόστενο τραπέζι γεμίζει αίματα. Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου τα μαλλιά μοιάζουν με βγαλμένη ρίζα από το υγρό χώμα της γλάστρας. - Λύστε τον! Θα τον πάμε κάτω να δούμε την παλικαριά του! Το σκοινί μούσκεμα από το αίμα. Τα χέρια τους σαν το πιάνουν κοκκινίζουν. Θυμώνουν περισσότερο σαν βλέπουν το κόκκινο: - Σήκω ρε, απάνω! Θανάσης Παμπόρης
ΓΙΟΡΤΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα εκατό χρόνια του Κ-Κ-Ε και η Ηγησία. Ηγησία, ηγεσίες, Που ποτέ δεν έκαναν την αυτοκριτική τους.
Άρης Βελουχιώτης, Πλουμπίδηης, ο άνθρωπος με το γαρίφαλο Νίκος Μπελογιάννης.
Αίμα προδομένο, Αίμα Εμπορεύσιμο από τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του
Σήμερα για πρώτη φορά αποκαλύπτω πως το απόσπασμα που είναι δημοσιευμένο στο βιβλίο μου Πουτάνα Κοινωνία είναι μέρος της αυτοβιογραφίας μου. Το αποφάσισα να το κάνω γνωστό με ένα και μόνο παράπονο και σαν κρατούμενος στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης , και στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, στη συνέχεια στο ΕΑΤ ΕΣΑ.
Παράπονο γιατί μετά τις αποφυλακίσεις μου, δεν δέχτηκα αγκάλες του καλωσορίσματος μα από κανέναν, μα κανείς δεν ρώτησε για την υποδοχή που που μας έκαναν οι καινούργιοι οικοδεσπότες μας
Το βράδυ 23 –Μαρτίου 1968 25 ημέρες ανακρινόμενος για τις ιδέες μου από την ασφάλεια Θεσσαλονίκης, 15 ημέρες στο στρατόπεδο Χαϊδάρι Ε Α Τ Ε Σ Α. Για την ιστορεί ρε γαμότο!!!!
- Η καρδιά πολλαπλασιάζει τους χτύπους της. Αυτός με σπρώχνει. Ανοίγει τη πόρτα. Μια γροθιά κάτω από το πηγούνι μου. Το αίμα απλώνεται στο δάπεδο. Εγώ όρθιος στο τραπέζι και γύρω-γύρω κάτι μαντραχαλάδες ίσα το ταβάνι. Δεκατέσσερα μάτια όλα καρφωμένα πάνω μου. Μια κόλλα άγραφη ξάπλα στο τραπέζι.
- Πάρε και γράφε!
Πρέπει να 'ναι αυτός που μου 'δωσε τη γροθιά.
- Γράφε, με ποιους συνδέεσαι! Ποιοι σε έδωσαν τις προκηρύξεις; πού βρίσκεται ο παράνομος κομμουνιστικός μηχανισμός;
Τα μάτια του στραμμένα προς τους μαντραχαλάδες:
Λοιπόν, αυτός είναι καλό παιδί. Ξέρω το γαμπρό του. Δικός μας είναι. Ε
εξαιρετικώς άνθρωπος. Οικογενειάρχης. Άλλο απ' τη δουλειά του δε θέλει να
ξέρει τίποτα...
· Έλα, μην τον παρακαλάτε τον άνθρωπο. Μπορεί να θέλει να κάνει το σκληρό καρύδι!
Το απαίσιο Τσουκ-μποξ στη διαπασών...
· Ωχ! Το χέρι μου! ωχ! μου το 'σπασες!...
· Πως λέγεσαι;
· Ειρηνιστής Γεώργιος.
· Ωχ! Ωχ! Τα πόδια μου, μη μου τα πατάς!...
· Που μένεις;
· Στη Λεωφόρο Λαμπράκη 114...
· Ωχ! Ωχ! Τα πόδια μου! Ωχ! Μάνα μου!...
Το μακρόστενο τραπέζι γεμίζει αίματα. Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου τα μαλλιά μοιάζουν με βγαλμένη ρίζα από το υγρό χώμα της γλάστρας.
- Λύστε τον! Θα τον πάμε κάτω να δούμε την παλικαριά του!
Το σκοινί μούσκεμα από το αίμα. Τα χέρια τους σαν το πιάνουν κοκκινίζουν. Θυμώνουν περισσότερο σαν βλέπουν το κόκκινο:
- Σήκω ρε, απάνω!
Θανάσης Παμπόρης